Początek szczególnego kultu maryjnego w Mrzygłodzie wiąże się z zaprowadzeniem w parafii w 1644 roku Arcybractwa Różańca Świętego. Dokonano tego w wyniku starań podjętych przez fundatora nowej świątyni, Stanisława Warszyckiego i ówczesnego proboszcza Stanisława Gorzelskiego, za zgodą prowincjała oo. dominikanów i biskupa krakowskiego.

Ołtarz Matki Bożej Różańcowej z jej obrazem w 1662 roku znajdował się w nawie głównej od strony Ewangelii. Z racji gromadzenia się przed nim coraz większej rzeszy wiernych, podjęto decyzję o budowie odrębnej kaplicy, do której uroczyście przeniesiono obraz w 1747 roku. Znajdował się on tam do około 1782 roku, kiedy to umieszczony został w głównym ołtarzu. Postać Matki Bożej i Jezusa ozdobione były sukienką z pozłacaną gwiazdą i koronami.

Wraz z upływem czasu obraz uległ zniszczeniu. Dlatego proboszcz ks. Ludwik Zaborski zastąpił go nowym, ufundowanym przez siebie w 1792 roku wizerunkiem Matki Bożej. Jednakże wkrótce, bo już w 1804 roku, ten sam proboszcz dokonał następnej wymiany obrazu w ołtarzu głównym. Trzeci z wizerunków Matki Bożej dotrwał w centralnym miejscu świątyni do naszych czasów, a okoliczna ludność nazywała go obrazem Matki Bożej Mrzygłodzkiej.

Obraz namalowany jest na obciągniętym na deskach płótnie. Przedstawia Matkę Bożą z Dzieciątkiem Jezus na lewej ręce. Kompozycja powtarza ikonograficzny typ Hodegetrii. Na postaci nałożono sukienkę i korony pochodzące z wcześniejszego obrazu, co wskazuje, że wizerunki musiały mieć podobne rozmiary i kompozycję. Autorem tego obrazu jest artysta o nazwisku Ciszewski, zaś jego fundatorem dziedzic mrzygłodzki, Łukasz Bniński. Ks. Ludwik Zaborski oceniając wartość dzieła stwierdził: „jest ten obraz ukontentowaniem wszystkich”. Sto lat później ks. Romuald Wójcik stwierdził: „Szczęśliwe oczy w obrazie Maryi zdają się patrzeć na ciebie, gdziekolwiek klęczysz, raz wesołe, to smutne, stosownie jak twoje sumienie”.

W trudnym XIX wieku Matka Boża stanowiła szczególną pomoc i oparcie dla okolicznej ludności. Ciągle przybywają nowe wota i fundacje. Nie zabrakło również wpisów do księgi Arcybractwa Różańca Świętego, którego istnienie potwierdzono w 1888 roku. Na początku XX wieku było ich już około dziesięciu tysięcy.

Nasilenie kultu Matki Bożej Mrzygłodzkiej przypadło na czasy, kiedy proboszczem był ks. Romuald Wójcik (1903 – 1916). Przywrócone zostały wówczas niektóre charakterystyczne dla Mrzygłodu formy kultu, między innymi uroczysta procesja do pięciu ołtarzy w Święto Matki Bożej Różańcowej, a liczba kół różańcowych osiągnęła liczbę trzydziestu.

Współczesne odrodzenie czci dla Matki Bożej Mrzygłodzkiej i nasilenie ruchu pielgrzymkowego zapoczątkowała renowacja kultu dokonana w 1986 roku przez biskupa częstochowskiego ks. Stanisława Nowaka oraz praca ówczesnego proboszcza, ks. Zdzisława Skrzeka. Zwieńczeniem tych działań stała się koronacja obrazu Matki Bożej Mrzygłodzkiej papieskimi koronami, dokonana 25 sierpnia 1996 roku przez kardynała Adama Majdę w obecności, 4 kardynałów, 34 biskupów na zakończenie Międzynarodowego Kongresu Mariologicznego.

Obecnie pielgrzymom służy odnowiony kościół, Kalwaria ze stacjami drogi krzyżowej wykonanymi przez rzeźbiarza Tadeusza Tellera i częściowo ukończony Dom Pielgrzyma. Obecny kustosz ks. Jacek Gancarek pełniąc funkcję Dyrektora Papieskich Dzieł Misyjnych, kontynuując prace swoich poprzedników rozwijając kult Matki Bożej Mrzygłodziej, organizuje w Sanktuarium „Centrum Misyjne”, które ma służyć formacji animatorów misyjnych i gromadzić wszystkich chętnych wolontariuszy z Archidiecezji Częstochowskiej na comiesięcznych warsztatach w trzecie soboty miesiąca.