”RÓŻANIEC TO SKARB KTÓRY TRZEBA ODKRYĆ„

Jan Paweł II, List Apostolski Rosarium Virginis Mariae

Różaniec to doskonała droga do uświęcenia i zbawienia człowieka. Modlitwa ta według objawień Maryjnych, to ratunek dla świata i człowieka, zagrożonego herezjami, złem, bezbożnością, wojną.

Szczyt gospodarczego znaczenia miejscowości przypada na XVI i pierwszą połowę XVII wieku. Mrzygłód był wówczas jednym z centrów hutnictwa w Królestwie Polskim, a okolicznymi kuźnicami zarządzał Walenty Roździeński. Miasto posiadało również szkołę parafialną i nadany przez króla Zygmunta III Wazę przywilej organizowania czterech dużych jarmarków.

Jakie były początki tej popularnej i chętnie odmawianej modlitwy?

Od początku istniał w Kościele zwyczaj i praktyka modlenia się psalmami, których w Psałterzu jest 150. z końcem XI w. Przeszło się jednak do odmawiania zamiast nich 150 Ojcze nasz, a na początku XII w. Do 150 Zdrowaś Maryjo (z którego odmawiano tylko pierwszą część). Wtedy też pojawił się zwyczaj (praktykowany już w innych religiach) używania do odmawiania tej modlitwy sznureczka z pętelkami, czyli prekursora obecnej koronki. Za pomocą niego liczono odmawiane Ojcze nasz lub Zdrowaś Maryjo. W końcu XIV w. Każdą dziesiątkę Zdrowaś Maryjo poprzedzono jednym Ojcze nasz, a w połowie wieku XV w modlitwie pojawia się już całe Zdrowaś…, czyli ze: Święta Maryjo. Wówczas także do odmawiania modlitwy dołączono rozmyślanie tajemnic.
W historii Różańca św. ważną rolę odegrały następujące postacie, które, natchnione przez objawiającą się im Maryję, propagowały tę modlitwę wśród wiernych

Pierwszym był św. Dominik, żyjący na przełomie XII i XIII w., kiedy Kościół atakowała herezja i groził mu rozłam. Św. Dominik prosił Boga o skuteczną broń przeciw temu złu. Po trzech dniach i nocach postu, pokuty i modlitwy objawiła mu się Matka Boża i przekazała Różaniec 15 – tajemnicowy. Dominik, ewangelizując południe Francji, szerzył tę modlitwę, rozgrzewając serca nabożeństwem do Różańca.

Kontynuatorem tego dzieła był bł. Alan de Rupe (XV w.),który w 1470 r. założył Bractwo Różańca św., dając temu zaniedbanemu wówczas nabożeństwu solidną podstawę, nadając nowy impuls jego odmawianiu i zapobiegając za jego pośrednictwem złu powodowanemu w chrześcijaństwie przez schizmę zachodnią.

Kolejnym, który przyczynił się do rozpowszechniania Różańca był św. Ludwik Maria Grignion de Montfort (XVII/XVIII w.). należąc do zakonu dominikanów wyniósł z niego wielkie nabożeństwo I głęboką znajomość treści Różańca św. Propagował tę modlitwę poprzez przykład, pisma i przepowiadanie. Z wielką gorliwością nauczał tej modlitwy, zakładał, odnawiał Bractwa Różańca św.

Skąd wzięły się Koła Żywego Różańca – Piętnastki i czemu miały służyć?

Wielką wartość Różańca jako modlitwy wszystkich ludzi i całego świata dostrzegła Paulina Jaricot, która założyła dzieło uniwersalnej pomocy misjom, czyli Dzieło Rozkrzewiania Wiary. Czyniąc z Różańca narzędzie współpracy misyjnej w 1826 roku jako zaplecze modlitewne tego Dzieła utworzyła wspólnotę Żywego Różańca. Organizacja ta składała się z „piętnastek”, czyli grup piętnastoosobowych – róż Żywego Różańca”. Każda z tych osób zobowiązana była do codziennego odmawiania w intencji misji jednego dziesiątka różańca i do rozważenia otrzymanej tajemnicy, wybieranej losowo każdego miesiąca. „Piętnastki” założone przez Paulinę mnożą się szybko i Żywy Różaniec prócz Europy obejmuje także Amerykę, Azję. W 1862 r. w samej tylko Francji istniało 150 tys. „piętnastek”, skupiających ok. trzech milionów osób. Oficjalnie zaaprobował tę wspólnotę papież Grzegorz XVI i dziś Żywy Różaniec stał się modlitwą popularną i praktykowaną na całym świecie. Należy jednak pamiętać, że Żywy Różaniec powstał dla misji, tam zatem, gdzie jest Żywy Różaniec nie może zabraknąć modlitwy za misje.

Modlitwa różańcowa jest bliska wielu sercom, dla wielu ma ogromną wartość. Jest pomocą w trudnych chwilach, bronią przeciw złu. Tym, którzy odmawiają Różaniec Matka Boża obiecała wiele łask, wspomaganie w potrzebach, niepowodzeniach.

Oto piętnaście obietnic za odmawianie Różańca, które Matka Boża przekazała bł. .Alanowi de Rupe:

1. Ktokolwiek będzie mi służył przez odmawianie Różańca otrzyma wyjątkowe łaski.
2. Obiecuję moją specjalną obronę i największe łaski wszystkim tym, którzy będą odmawiać Różaniec.
3. Różaniec stanie się groźną bronią przeciw piekłu, zniszczy, pomniejszy grzechy, zwycięży heretyków.
4. Spowoduje on, że cnoty i dobre dzieła zakwitną; otrzyma on od Boga obfite przebaczenie dla dusz; odciągnie serca ludu od umiłowania świata i jego marności; podniesie je do pożądania rzeczy wiecznych. Och, taka dusza uświęci siebie tym sposobem.
5. Dusza, która poleci Mi się przez odmawianie Różańca nie zginie.
6. Ktokolwiek będzie odmawiał Różaniec i odda się rozmyślaniom nad jego świętymi tajemnicami, nigdy nie będzie pokonany przez niepowodzenia. Bóg nie będzie go karał w Swojej sprawiedliwości, nie zginie śmiercią niespodziewaną; jeżeli będzie sprawiedliwym, wytrwałym w łasce Bożej i będzie godnym życia wiecznego.
7. Ktokolwiek będzie miał prawdziwe nabożeństwo do Różańca – nie umrze bez Sakramentów Kościoła.
8. Wierni w odmawianiu Różańca będą mieli w życiu i przy śmierci światło Boże i pełnię Jego łaski.
9. Uwolnię z czyśćca tych, którzy mieli nabożeństwo do Różańca św.
10. Wierne dzieci Różańca zasłużą na wysoki stopień chwały w niebie.
11. Otrzymacie wszystko, o co poprosicie przez odmawianie Różańca.
12. Wszystkich, którzy rozpowszechniają Różaniec będę wspomagała w ich potrzebach.
13. Otrzymałam od Mojego Boskiego Syna obietnicę, że wszyscy obrońcy Różańca będą mieli za wstawienników cały Dwór Niebieski w czasie ich życia i w godzinę śmierci.
14. Wszyscy, którzy odmawiają Różaniec są moimi synami i braćmi Mojego Jedynego Syna, Jezusa Chrystusa.
15. Nabożeństwo do Mojego Różańca jest wielkim znakiem przeznaczenia do nieba.

Głęboką cześć do tej maryjnej modlitwy mieli papieże, z naszym Ojcem św. Janem Pawłem II na czele. Czyniąc Różaniec swoją osobista, codzienną modlitwą, zachęca nas wszystkich do jej odmawiania, tak w intencjach osobistych, jak i czyniąc tę modlitwę swoim wkładem w dalsze losy świata: „Nie ruchliwe stolice są decydującymi ośrodkami historii świata i świętości; prawdziwymi ośrodkami historii świata są ciche miejsca modlitwy ludzi. Tam, gdzie się modli, tam się decyduje. Nie tylko o naszym życiu po śmierci, ale także o wydarzeniach tego świata.” „Ja sam również nie pomijałem okazji, by zachęcać do odmawiania różańca. Od mych lat młodzieńczych modlitwa ta miała ważne miejsce w moim życiu duchowym…Różaniec towarzyszył mi w chwilach radości i doświadczeń. Dwadzieścia cztery lata temu, 29 października 1978 roku, zaledwie w dwa tygodnie po wyborze na Stolicę Piotrową, tak mówiłem, niejako otwierając swe serce: różaniec „to modlitwa, którą bardzo ukochałem. Przedziwna Modlitwa…”

Jan Paweł II, List Apostolski Rosarium Virginis Mariae

Wszystkie osoby, które chcą należeć do Żywego Różańca proszę o kontakt. Jeśli jest zorganizowana grupa to można pobrać formularz zgłoszeniowy i wypełniony przesłać na nasz adres.

Zachęcamy wszystkie koła żywego różańca istniejące w parafii o przesłanie swoich list z wykazem wszystkich członków należących do żywego Różańca. Można również nabyć dla wszystkich członków Żywego różańca legitymację i intencje papieskie (misyjną i ogólną), które maja być w sposób szczególny powierzane w modlitwie różańcowej przez członków Kół Żywego Różańca.

W najbliższym czasie ukaże się Statut Żywego Różańca w Polsce, największej wspólnoty modlitewnej w naszym ojczystym Kościele, który będzie służył wszystkim wspólnotom różańcowym i ma rozwinąć i jeszcze bardziej zdynamizować rozwój tej pięknej i skutecznej modlitwy.

Jeżeli, któryś z kapłanów chciałby ożywić istniejące koła różańcowe w parafii lub założyć nowe Róże Różańcowe lub poznać lepiej charyzmat tej wspaniałej modlitwy to prosimy o kontakt z moderatorem diecezjalnym Żywego Różańca, który służy swoją pomocą. W parafii powinna istnieć również „Księga Różańcowa”, którą możemy nabyć u moderatora diecezjalnego.

Oprac. Ks. Jacek Gancarek
Moderator diecezjalny Żywego Różańca